36. ♥

Minął już dobry tydzień odkąd dowiedziałam się o podróży do Paryża. Nadal nie mogę zdecydować co ze sobą zabrać. Wyjeżdżamy już za dwa dni, a przecież jestem tu od niedawna. Wpatrywałam się w przyjemny widok świecącego słońca w sobotni poranek, klęcząc przed wielką walizką, która z każdą chwilą powoli się zapełniała.

- I jak ci idzie? – wyłoniła się Destiny zza drzwi jak zawsze z uśmiechem.

- Z dużym oporem. –oznajmiłam wkładając kolejne rzeczy.

- Czyli wyrobisz się do siódmej? – spytała z lekkim rozbawieniem patrząc jak wokół mnie czeka mnóstwo rzeczy i ubrań.

- Bardzo śmieszne. –odrzekłam sarkastycznie. – Raczej tak. A cóż szykujesz? – dodałam z zaciekawieniem.

- Zobaczysz. – oznajmiła zabawnie. – A teraz pakuj dalej, bo zostało ci tylko dziesięć godzin. – zaśmiała się wychodząc z pokoju.

- Spadaj! – krzyknęłam za nią, rzucając w nią tym, co było mi dostępne pod ręką. Z lekkim uśmiechem wróciłam z powrotem do wcześniejszego zajęcia. Z niedowierzaniem i ogromną ulgą zapięłam walizkę wraz z wszystkimi potrzebnymi rzeczami. Z dumą patrzyłam jak gotowa spoczywa oparta o ramę łóżka. Spojrzałam na zegarek przeciągając się z lekkiego zmęczenia. Dochodziła godzina szesnasta a ja dziś ani razu nie zagościłam w innej części domu. Ziewając weszłam do kuchni gdzie zastałam siedzącą siostrę.

- W sam raz się zjawiasz. – odrzekła uśmiechnięta Destiny.

- Co ty kombinujesz? – spytałam mierząc ją wzrokiem.

- Zobaczysz. Ubieraj się i jedziemy. – dodała wkładając kubek do zmywarki.

- Jedziemy? – ponownie spytałam opierając się o blat, kosztując soku.

-Tak jedziemy. Za 5 minut widzę cie na dole i ani minuty dłużej. – oznajmiła poważnie wychodząc z pomieszczenia. Głośno westchnęłam i skierowałam się z powrotem do pokoju. Szybko ubrałam się w stosowne rzecz i poprawiłam włosy. Nie tracąc więcej czasu zbiegłam na dół. Destiny stała przy drzwiach zakładając buty.

- Pięknie, w sam raz. – odrzekła radośnie otwierając drzwi. Pośpiesznie włożyłam trampki i ruszyłam za nią. Wygodnie rozsiadłam się w samochodzie zapinając pasy.

- Miało być do siódmej, a jest ledwo co po czwartej. – jęknęłam w stronę Destiny.

- Skoro skończyłaś wcześniej to po co tracić czas. – odrzekła posyłając mi uśmiech i zapalając pojazd.

- No to teraz mów gdzie jedziemy. – dodałam przymrużając oczy i składając usta w dzióbek.

- Domyśl się. – odrzekła rozbawiona moją mimiką. Z zaskoczeniem a zarazem dużą ciekawością starłam się rozgryźć jej plan działania. Jednak nic w miarę normalnego nie przychodziło mi do głowy.

- Poddaje się. – rzuciłam krzyżując ręce.

- No dalej, to proste. – westchnęła nucąc piosenkę z radia.

- Żadnej wskazówki? – spytałam z wytężonym umysłem.

- Gdybyś mogła, siedziałabyś tam całe wieki. – powiedziała z uśmiechem.

- Marna wskazówka. – jęknęłam z niezadowoleniem.

- Miliony głupkowatych pomysłów. – dodała, jednak ani to nie skierowało mnie na dobry tok myślenia.

- No Sami, nie udawaj, że nie wiesz. – roześmiała się spoglądając na mnie litującym wzrokiem. Widząc moją zrezygnowaną minę kilkoma, sprawnymi ruchami zmieniła obecną piosenkę na bardzo dobrze mi znaną. Podniosła brwi ukazując swój uśmiech.

- Już? – spytała opierając się o siedzenie.

- Przecież mieli mieć zajęty cały weekend. – westchnęłam wsłuchując się w melodię.

- Kilka godzinek mogą poświęcić znajomym. – odrzekła wesoło puszczając mi oczko. Zaśmiałam się na nowo wygodnie rozkładając się w siedzeniu. Przymknęłam powieki czując jak wielką radość sprawi mi ich dzisiejszy widok.